Było to niezwykle złożone zadanie, wieloetapowe: zaplanowanie na siatce kwadratów miejsc, które zostały następnie wyznaczone do inwentaryzacji (tę czynność wykonała RDLP w Szczecinku), określenie prawidłowej wielkości miotów i przebiegu ich granic, spotkanie z łowczymi naszych kół łowieckich: Dzik, Wataha, Diana, Odyniec i OHZ, przygotowanie kart dla obserwatorów i wiele innych elementów, które należało ze szczegółami przygotować m.in. transport, wyżywienie uczestników, ustalenie spraw logistycznych, zapewnienie uczestnikom bezpiecznych warunków wykonywania zadania: ubezpieczenie, czy zapewnienie kamizelek odblaskowych itp.

W końcu przy słonecznej, jesiennej aurze, 25 października 2016 roku ruszyliśmy do lasu, aby policzyć dziki! A było nas sporo, bo prawie 170 osób; podzieleni byliśmy na cztery zespoły w różnych częściach nadleśnictwa. W inwentaryzacji wzięli udział zarówno pracownicy nadleśnictwa, jak też wielu członków Kół Łowieckich.

Schemat pędzenia przypominał tradycyjne polowanie z naganką, z tym że zamiast myśliwych, na czole miotu i bokach (flankach) znajdowali się obserwatorzy na stanowiskach stałych, a naganka stanowiła linię obserwatorów ruchomych.

Każdy uczestnik  notował zwierzęta, które mijały go po prawej stronie. Po każdym miocie na krótkiej zbiórce szczegółowo omawialiśmy to, co widzieliśmy w miocie, aby żaden szczegół nie został pominięty lub też przypadkiem nie zdublować pojawiającej się zwierzyny. Takiej możliwości zresztą nie było, gdyż spora liczba uczestników gwarantowała zwartą linię zarówno naganki, jak też obserwatorów stacjonarnych.

Ogółem przepędziliśmy 17 miotów o łącznej powierzchni 1553 ha, udało się nam zanotować 37 dzików, co stanowi niemal 24 szt. tych zwierząt na 1000 hektarów powierzchni leśnej. W miotach też spotykaliśmy jelenie i sarny, które również przy okazji inwentaryzowaliśmy, aby w przyszłości lepiej zarządzać populacjami tych zwierząt.