Chociaż muflony występują w Nadleśnictwie Polanów od wielu lat (wprowadzone na te ziemie były w latach 70 – tych), w ostatnich latach zaistniała obawa, że ten sympatyczny gatunek podobny nieco do owcy może na stałe zniknąć z naszych lasów. Stać się tak może za przyczyną rosnącej presji ze strony niezwykle skutecznego drapieżnika jakim jest wilk, a ten jak wiadomo, na dobre zagościł się na terenie lasów Pomorza Zachodniego.

Dlatego też każde spotkanie z muflonem budzi ogromną radość i nadzieję, że ta oryginalna ozdoba naszych lasów nie zniknie, że być może w pewien sposób przystosowała się do nowego sąsiedztwa tego dużego drapieżnika.

Muflon w swoim naturalnym zasięgu występowania, zasiedla dolne partie góry do wysokości 2000 m n.p.m. latem przebywa w wyższych partiach gór, zimą schodzi do doliny. Zwykle wybiera lasy mieszane z podszytem, poprzecinane polami uprawnymi. Muflony są zwierzętami bardzo sprawnymi, dobrze widzą, a w razie zagrożenia szybko biegają i skaczą. Żywią się roślinami zielnymi, liśćmi krzewów, owocami, zimą również suchymi liśćmi.

Z wyjątkiem niektórych bardzo starych samców, muflony żyją przez cały rok w stadach (tzw. kierdelach). W lecie owce i młode tryki tworzą stada złożone z kilkunastu sztuk, którym przewodzi stara owca. Starsze samce (tryki) latem żyją w odrębnych, małych stadkach. Zimą – młode i starsze owce oraz tryki – tworzą duże kierdele. Najstarsze tryki żyją samotnie przez cały rok, bądź odłączają się od kierdela w czasie rui.

Kierdele występujące na terenie OHZ Polanów są nieliczne – składające się z kilkunastu sztuk, nadają oryginalny koloryt naszym lasom.